Hoe ging het verder?

Hallo beste vrienden,

Het laatste verslag wat jullie van ons hebben gekregen was op vrijdag 01 september. Dat is alweer een 3,5 maand geleden. Wat kan er in die tijd dan veel gebeuren. In dat laatste verslag schreef ik dat onze kleindochter Jennifer, net 20 jaar geworden, zondag 03 september, naar Groningen zou komen. Jennifer was door haar moeder in Spanje waar ze met haar broertje Dani sinds 2016 woonde op straat gezet. Ze leefde dus op straat, sliep bij vriendinnen, onder bruggen of op het strand. Dat kan toch niet vond natuurlijk ook Dennis. Die heeft van zijn laatste geld een ticket gekocht Alicante – Schiphol en tegen ons gezegd halen jullie haar alsjeblieft op en vang haar op. Wij hadden Jennifer in geen 7 jaren gezien of gesproken omdat haar moeder geen contact wilde. Dat was eigenlijk toen ze nog in Groningen woonden al zo. Via Whatsapp kwamen we in contact met Jennifer en we hebben haar uitgelegd hoe het een en ander gaat op het vliegveld. Jennifer had nog nooit alleen gevlogen dus was ze spook zenuwachtig. Het vliegtuig was gelukkig op tijd en Piet kon Jennifer na al die jaren weer in de armen sluiten. Met de trein naar Groningen en met de bus naar ons huis en eindelijk kon ik haar ook omhelzen. Jennifer had een klein koffertje bij zich met spullen die moeder had klaargezet bij de deur. Een drietal onderbroekjes een legging met truitje, die ze als pyjama gebruikte, een paar schoenen en nog wat klein spul, zoals wat crème en shampoo. Geen tandenborstel, zeep of andere toiletspullen. Dankzij een vriendin die wat kleding overhad, maar gelukkig ook een drietal beha’s (want die had ze ook niet) die haar perfect paste. Nog eens bedankt Marina, het scheelt haar heel wat nek- en rugpijn.

Gelukkig had ik ook wat op de plank liggen, b.v. twee spijkerbroeken, T-shirts en onderbroeken. Jennifer mocht blij zijn dat haar Oma niet de ideale maten heeft. Op naailes (bedankt Dea) en thuis heb ik nog snel twee korte broeken gemaakt (gelukkig kon ik de patronen van mijn broeken gebruiken). Gelukkig is Jennifer flink afgevallen zodat die kleding haar niet meer passen.

We wonen nogal klein en dus hadden we bedacht dat Jennifer maar bij mij in bed moest slapen en Piet in de kamer op het logeerbed. We hebben wat informatie ingewonnen hoe het verder moest.  Gelukkig stonden de gegevens van Jennifer bij de Gemeente in de computer dus daar werd het gemakkelijker door. De bedoeling was dat Jennifer naar haar vader naar Curacao zou gaan maar dan moest ze eerst een Nederlands paspoort hebben omdat dat de emigratie makkelijker zou maken.

Met een Spaans paspoort heb je maar 3 maanden de tijd om alles in orde te krijgen en met een Nederlands paspoort mag het 6 maanden duren.

Even in vogelvlucht welke wegen we moesten bewandelen om een Nederlands paspoort/vliegticket naar Curacao te krijgen.

Afspraak maken bij de Gemeente Groningen om Jennifer op ons adres ingeschreven te krijgen, dat kon op woensdag 13 september, daarna wachten op brief van de Gemeente Groningen. Bij gemeentehuis in de stad en in Haren een afspraak gemaakt voor aanvraag paspoort. De brief kwam bij ons binnen op zaterdag 16 september dus de afspraak bij gemeentehuis in Haren kon doorgaan die in de stad kon afgezegd worden. Die zaterdag bij het reisbureau geïnformeerd naar de kosten van die reis en vragen of het wel zo snel kon, b.v. dinsdag boeken en donderdag al reizen?

Het bleek dat je een retourticket moet boeken, daar had Dennis niet op gerekend. Je mag Curacao als toerist niet met een enkele reis ticket binnenkomen. Dus uitzoeken wanneer ze dan eventueel terug zou moeten (Jennifer laat die reis dus schieten als ze op tijd haar Curaçaose papieren heeft). Dat bedrag valt tegen. Jullie vragen je natuurlijk af waarom ze zo snel moest gaan vliegen. Simpel: na 24 september gaan de prijzen fiks omhoog. Maandag paspoort met spoed, weer extra kosten, aangevraagd. Als alles goed gaat is ligt het paspoort dinsdagmiddag op het gemeentehuis in Haren. Het wordt dus spannend. Dinsdagmiddag om 13.00 uur belt Piet naar het gemeentehuis en ja hoor, het paspoort is net binnen.

Dus reisbureau gebeld en een afspraak gemaakt voor 15.00 uur. Piet en Jennifer gaan naar het gemeentehuis en ik loop vast naar het reisbureau. Gelukkig komen Piet en Jennifer ook snel en dan kan het boeken beginnen. Gelukkig, dank zij Wim die het ontbrekende bedrag aan ons wil lenen, kunnen we de vlucht voor Jennifer boeken op donderdag 21 september. Jennifer is dolgelukkig met het vooruitzicht haar vader na 4 jaar weer te zien.

Het is een leuk meiske geworden (vroeger was ze niet zo leuk maar dat zal wel aan haar moeder gelegen hebben). Ze kon zich nog veel van haar Groninger tijd herinneren zoals de vele (kaart)spelletjes die we altijd met haar deden zoals 21tigen en 31tigen (dat deden we omdat Jennifer niet goed was in rekenen en tijdens deze spelletjes moest optellen). Zonder het te weten leerde ze dat nu dus wel) jokeren enz. Nu dat jokeren hebben we nu elke dag met haar gespeeld. Ze was er goed in, het was gezellig, drinken erbij en wat te knabbelen. Leuk.

Niet te veel knabbelen want Jennifer moest in Spanje voor haar zelf zorgen en deed dat met vooral veel vette hap. Ze was veel te zwaar, zelfs zwaarder dan ik ben. 

Piet en ik hebben haar op 21 september op het vliegtuig gezet en alles ging gelukkig vlot. ’s Avonds kon ze haar vader in de armen sluiten.

Piet heeft voor haar een VOG aangevraagd (heeft ze nodig om te kunnen werken in Curacao). Daarna hebben wij haar weer uitgeschreven op ons adres omdat we anders een zorgverzekering voor haar moesten afsluiten en ook andere kosten zouden volgen.

Op zaterdag 23 september al kon ze een dag proefwerken bij een schoenen/kleding winkel in hetzelfde winkelcentrum waar ook Desiree werkt en dat beviel van twee kanten zo goed dat ze 2 maanden op proef mocht werken. Nu heeft ze een contract voor 5 maanden dat daarna definitief wordt. Ze krijg behalve een salaris ook provisie van 1% van wat zij verkoopt. Dennis heeft haar emigratie papierwinkel in werking gezet zodat dat wel in orde komt binnen 6 maanden vanaf 21 september.

Het waren intensieve weken maar het was het dubbel en dwars waard. Jennifer is gelukkig bij Dennis en Desiree en vindt het werk leuk. Nu gaat ze nadenken wat ze eigenlijk wil. Misschien wil ze wel blijven werken, wie zal het zeggen.

Tot dus ver het verhaal waar ik het laatste verslag mee eindigde.

Het verhaal van de hondenbeet van Buddy is niet goed afgelopen. Omdat de baas van die bijthond nergens op reageerde en Piet steeds voor een dichte deur liet staan hebben wij de zaak aan onze rechtsbijstandverzekering uit handen gegeven. Ook nu reageerde de baas van de bijthond nergens op. Zelfs een deurwaarde liet hij staan. Omdat de gemeente de naam van die man niet mag geven (privacy) is de zaak afgesloten. Voor ons een schadepost van bij 600 euro. En als je dan bedenkt dat wij geen enkele ruimte hebben, geen 100% AOW, begrijpen jullie dat wij dus dik rood staan. Komt nog bij dat voor Piet een eigen risicobedrag van bijna 300 euro binnenkwam voor het hechten en behandeling van de wonden aan zijn hand. Dikke shit dus.

Ikzelf heb veel last van artritis/beginnende reuma in rug, armen en handen. Gelukkig zijn mijn benen erop vooruitgegaan. Ik kan beter en verder lopen dan afgelopen zomer en daar ben ik heel blij mee.

28 September hebben wij de MS Anesha in Amsterdam bezocht. De twee meisjes van de bediening waren zichtbaar blij dat ze ons zagen. Voor beiden hadden we stroopwafels meegenomen en voor Johnny de beloofde Groninger koek en voor de purser een oudewijvenkoek. Bij de purser en Johnny hebben wij wel kenbaar gemaakt dat de reis tegengevallen is. Voorbeelden hadden we genoeg. Ik hoop dat ze er iets mee gaan doen. 

Voor de rest is er niet veel te melden. De kerstversiering is opgehangen, de kerstboom staat te stralen en zoals jullie op de foto’s kunnen zien staat onze kerststal ook weer. We zijn er dus klaar voor. Met de kerstdagen gaan we, zoals ieder jaar, een 1000 stukjes legpuzzel maken. Dit keer niet een puzzel van Jan van Haasteren maar de puzzel die ik op de boot heb gewonnen een 1000 stukjes van de MS Albatros, de boot die Phoenix in 2021 verkocht heeft (Corona).

Tot slot nog even dit, Piet heeft de filmpjes die we gemaakt hebben tijdens de Rijnreis van augustus toegevoegd aan deze blog. Het zijn er niet veel maar het geeft aan wat wel weer goed was, want er waren natuurlijk genoeg dingen die wel goed waren.

Filmpjes kunnen geopend worden in het hoofdmenu.

Ik denk niet dat er in 2024 een reisblog komt omdat we eerst moeten proberen uit de shit te komen. Maar zeg nooit nooit!!!!!!

Om de kosten te drukken gaat de KERSTWENS dus digitaal, scheelt weer iets.

Beste mensen, Piet en ik wensen jullie hele fijne Kerstdagen en hopen dat 2024 een goed, maar vooral gezond jaar wordt.

Liebe Monika und lieber Manfred,

Piet und ich wünschen Euch ein wünderschönes Weihnachtsfest und einen guten Rutsch ins neue Jahr.

Für dich, Manfred, ist es besonders schwer die Feiertagen zum ersten Mal ohne Heidi zu feiern.

Wir denken an Walter, Ina und Heidi an den Festtagen und zünden für sie eine extra Kerze an.

Liebe Grüße,

Piet und Helga