Vrijdag 03 en zaterdag 04 december 2021

Beste vrienden,

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Jullie hebben kunnen lezen dat het deze keer niet helemaal is gegaan zoals het hoort te gaan. Er waren veel dingen die niet goed waren. En dat zijn dingen die, eigenlijk, heel gewoon zijn. Wij zijn hele gewone mensen die thuis de gewoonste dingen doen de gewoonste dingen eten kortom normaal doen. Maar als je best veel geld betaald en er is alleen met wat kunst en vliegwerk, boterham kapjes  roosteren, een ontbijtje te regelen dan is dat niet leuk. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer, met Dennis en Desiree was het fantastisch, hem aan het werk te zien met zijn duikleerlingen was geweldig. Desiree aan het fröbelen te zien met haar kartonnen postbakjes, top. Donderdagavond hadden we de koffers al grotendeels gepakt en vrijdag de laatste dingen er nog in. We checken ons uit, op hun vraag of alles in orde was deze keer zeggen dat we dat we deze keer niet tevreden waren. Ik vraag naar het emailadres van Kunuku en van mevrouw Caroline en ik krijg beiden. We melden ons ook af voor de transfer naar de luchthaven want Dennis en Desiree brengen ons. Met Remy spreek ik, per app, af dat hij de huurauto bij Dennis bij Boca Beach kan afhalen. Is voor hem dichterbij. Wij rijden naar Boca Beach tanken onderweg de auto af en kopen bij de supermarkt Centrum (waar veel Jumbo artikelen te koop zijn) lekkere verse puntjes met beleg. Wat we overhouden eten Dennis en Desiree wel op. Piet klust nog wat bij Boca zodat het bankje ook gebruiksklaar is. Alleen de elastieken moeten nog gespannen worden. Er komen aardig wat duikers langs, de ene om een cursus te boeken een ander om te vragen of er met Kerstmis en/of oud/nieuw ook activiteiten zijn, ja dus. Desiree heeft het er druk mee om alles te administreren. Om 15.00 uur gaan we weg, reiskleren gaan aan, koffer wordt op slot gedaan, riemen worden met een trekbandje gesloten alles in de auto (Remy heeft de huurauto al opgehaald) gedaan. We zijn prachtig op tijd op de luchthaven, het afscheid is emotioneel, we zien elkaar misschien pas in het najaar 2022 weer. In mei gaan we immers varen naar Noorwegen en in augustus met de riviercruise van Köln naar Zuid Duitsland en weer terug naar Köln. De gasten die met de transfer gaan komen pas om 15.50 uur en moeten lekker achteraan in de rij staan. Wij zijn als vijfde aan de beurt. Dan door de paspoortcontrole en de veiligheidscontrole. Alles gaat dit keer vlot. Dan naar de gate, eten lekker ons broodje op en dan maar wachten. We gaan een half uurtje later weg dan voorzien, want het vliegtuig kwam te laat binnen. Dit keer zitten we met z'n tweeën op een rij van drie. Piet gaat bij het raam zitten en ik, natuurlijk aan het gangpad en dat was maar goed ook. Drie keer heb ik moeten rennen maar was gelukkig op tijd. De films die ik op de heenreis niet helemaal uit gezien heb (bij een film ben ik in slaap gevallen) heb ik nog een keer gezien. TIP: kijk eens, misschien bij Videoland of Netflix naar de film; De marathon en de piraten van hiernaast. Beide Nederlandstalig films. Erg Leuk. Als je die film gezien hebt ben je gelijk al weer dik vier uur verder. Af en toe toch best lekker geslapen. Toch redelijk op tijd kwamen we binnen. Dan de douanecontrole, paspoortcontrole en dan een expeditie lopen naar de bagagehal, band 22, het kon haast niet verder. Maar......onze koffers kwamen bijna als eerste op de band dus dat was prettig. We hebben de trein van 10.04 uur naar Groningen kunnen pakken, in Groningen kwam de bus er ook gelijk al aan rijden zodat we om 13.00 uur de voordeur open konden doen. We hebben de koffers neergezet en zijn gelijk onze Buddy gaan halen. Wat hebben we een heimwee gehad naar onze beste vriend. Herman, Fokje, Miranda en Amanda nogmaals dank voor de goede zorgen.

Daarna koffers uitpakken, wasmachine volstoppen en laten draaien en opruimen. Zondag zijn we bezig geweest met het aanbrengen van versierselen voor de Kerst en dat doen we nog steeds, iedere dag een beetje.

Zo luitjes, dat was het weer voor deze keer. We hopen dat jullie de verslagen leuk vonden, ik heb in ieder geval mijn best gedaan en vond het weer leuk om te doen.

Tot in mei als we met de MS Amadea een week naar de fjorden in Noorwegen gaan met Manfred, Heidi, Ina en Monika.

Ina kwam gisteren met een minder goed bericht. Haar kleine achtergebleven tumor is weer aan het groeien. Zij krijgt er medicijnen voor, nu maar hopen dat die aanslaan. Zij voelt zich, gelukkig goed, hopen dat dat zo blijft. Zij wil zo graag in april overgrootmoeder worden en in mei met ons allen mee naar Noorwegen. Duim voor haar, ze is ons zo dierbaar.

Liefs,

Piet en Helga